2. مدینه رفاه مدینه فاضله اسلامى، مدینه رفاه و آَسایش همگانى است . رفاه و تنعم بدان سان که دیگر نیازمند و صاحب حاجتى در سطح جامعه یافت نمى توان کرد . یک دلیل مهم بر این امر، توزیع عادلانه ثروت ها و منابع است. در روایات، سخن ازکثرت مال، وفور نعمت ها، باران هاى پى درپى، سبکبارى از بارهاى سنگین زندگى، اداى قرض مقروضین و سخن از بذل و بخشش امام (ع) بر همگان است، به طورى که از طلب مال و بخشش دیگران بى نیازگردند. (4)

3. مدینه امن که در روایتى از امام صادق (ع) در تفسیرآیه شریفه وَعَد الله الذین ا امَنوا.... و لیبدلنهم من بعدِ خوفهم امنا، مى فرماید: نزلت فی القائم واصحابه (5) یعنى وعده خداوند، مبنى بر اینکه وحشت و خوف مؤمنان را به امنیت و سلام تبدیل مى کند، در زمان ظهورآن حضرت، معنى و مصداق مى یابد.

4. مدینه تربیت :تربیت و پرورش روح انسان ها و توجه به اخلاق و فضائل روحى، از اساسى ترین برنامه هاى ظهور است. انسان ها درکنار غناى مالى، از فناى قلبى و روحى نیز بهره مند مى گردند (6) و درکنار تمام نعمت و وفور ثروت، به کمال اخلاق و فضیلت هاى انسانى راه مى یابند. (7)

5.مدینه علم :علم دوره ظهور،دوران گسترش علم و دانایى است و مدینه فاضله اسلامى، مدینه العلم است. او مى آید و دانایى و فرزانگى، جانشین جهل و نادانى مى گردد و جهان از نور عقل و دانش آکنده مى شود. (8)

6. مدینه مستضعفان : آنان که پیش از ظهور، بار سنگین فقر و بیچارگى و نامردمى را تحمل کرده اند، اکنون در راستاى اجراى عدالت باید به حق مسلم خویش در وراثت و پیشوایى زمین دست یابند (9) و بدین سان، بهشت زمینى در عالم خارج، واقعیت مى یابد (10)

یکى از این نقاط قوت، اندیشه رهایى بخشِ "مهدى باورى " است که درخط مشى مبارزاتى امت مسلمان از جایگاه استراتژیکى برخوردار است. از این رو استکبار جهانى، سناریوهاى متعددى را جهت تضعیف ونابودى این اندیشه مقدس طراحى کرده و متناوباً به اجراگذارده است که به برخى از آن ها اشاره می کنیم:

1. دخالت مستقیم و حمایت از پروسه شخصیت پردازى و مهدى تراشى: حمایت خائنانه استعمارگران وجبهه استکبار از مدعیان مهدولت مانند مهدى الصومال در آفریقا، سید على محمد باب، حسینعلى بهاء وسید محمد نوربخش در ایران، میرزا غلام احمد قادیانى در پاکستان، سید محمد جونپورى در هند ومحمد بن عبدالله القحطانى در حجاز، به خوبى روشنگر اهداف شوم وپلید آنان است

2. تخریب پایه هاى فکرى مهدى باورى از طریق ژست هاى علمی وبه ظاهر شرق شناسى: نظام سلطه زیر نقاب شرق شناسى، سربازان صلیبى خود مانند فان فلوتن، گلدزیهر یهودى ، ولهوسن پروکیلمن ودونالد سن را با نام مستشرق، راهى کشورهاى اسلامی کرد تا شاید از طریق شبهه سازى وتردید افکنى، اذهان افراد غیر متخصص وغیر آشنا با مبانى دقیق اسلامی را مشوب سازند که متأسفانه در این باب به توفیقاتى هم نایل شدند واسلام گرایانى چون )احمد امین ( و محمد رشید رضا را به این دام کشیدند.

3. پرورش و حمایت از خودباختگان سرسپرده داخلى: کوته فکرانى چون احمد کسروى، شریعت سنگلجی، سلمان رشدى و احمد الکاتب طعمه هاى خوبى بودند که استکبار جهانى آنان را به راحتى یا اعطاى مدال هاى نویسنده آزاد اندیشه، متفکر منصف وپژوهنده روشنفکر به دام خود بکشند وبه آنان گوشزد کنند که هر لقب وعنوان در برابر یک ضربه به اصول وباورها یا دهن کجى به مفاخر وارزش ها، نصیب شان خواهد شد

4. انتشار تبلیغات مسموم رسانه اى: مانند ساخت سریالى به نام نوسترا داموس که به مدت سه ماه متوالى از شبکه تلویریونى آمریکا پخش شد و هدف از آن به تصویرکشیدن چهره اى خشن وگرفتارِ جنون قدرت از مهدى موعود )نستجیر بالله ( وتحریک عواطف ملل غربى علیه اسلام و منجى موعود آن بود. تحریف اندیشه ناب مهدویت از طریق ارایه مقالات به ظاهر تحقیقى درکتب معتبر(1)

محمد بن مسلم مى گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: "پیش از ظهور حضرت قائم (ع)از سوى خداوند براى مؤمنان نشانه هایى است " گفتم: خدا مرا فداى توگرداند، آن نشانه ها کدام است؟ فرمود: آن ها همان گفته خداوند است که فرمود: و لبنونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الاموال والانفس والثمرات وبشر الصابرین (1)وشما مؤمنان را به چیزى از ترس وگرسنگى وکمى دارایى ها وجان ها ومیوه ها مى آزماییم، پس صابران را مژده ده. آنگاه فرمود: "خداوند مؤمنان را به سبب ترس از پادشاهان بنى فلان در دوران پایانى حکومت شان مى آزماید ومراد ازگرسنگى، گرانى قیمت هاست

باید بدانند که جز برخى رفتارهاى ناشایسته آنان که ناخوشایند ما است و ما آن عملکرد را زیبنده شیعیان نمى دانیم، عامل دیگرى ما را از آنان دور نمى دارد.

حقیقت این است که انبوهى از روایات به صراحت، بیان گر این است که تمام اعمال ما، در عصر هر امام و پیشوایى از پیشوایان معصوم در هفته دوبار، در روزهاى دوشنبه و پنج شنبه به امام راستین جامعه ارائه مى شود از این رو طبیعى است که امام نمى پسندد که شیعه او به راه انحراف و اشتباه وگناه آلوده شود و همین آلودگى به گناه است که توفیق تشرف را از آنان سلب و آنان را از افتخار دیدار محروم مى سازد.

در همان نامه حضرت به شیخ مفید آمده است که اگر پیروان و شیعیان ما- که خدا آنان را در فرمانبردارى خویش توفیق ارزانى شان دارد- به راستى در راه وفاى به عهد و پیمانى که بر دوش دارند، همدل و یک صدا بودند، هرگز سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمى افتاد.

به راستى او غیبت نکرده است، ما ففلت کرد ه ایم. هر چه هست از ماست و باید علَت غیبت را در خویش و رفتارمان جست و جوکنیم.